κανάκι

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	το	κανάκι	τα	κανάκια
γενική		—		—
αιτιατική	το	κανάκι	τα	κανάκια
κλητική		κανάκι		κανάκια
Η κατάληξη του πληθυντικού -ια προφέρεται με συνίζηση.
Κατηγορία όπως «παιδάκι» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

κανάκι < (κληρονομημένο) μεσαιωνική ελληνική κανάκι < αρχαία ελληνική καναχή

Ουσιαστικό

κανάκι ουδέτερο

• (κυρίως στον πληθυντικό) κανάκια

---

Μεσαιωνικά ελληνικά (gkm)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	το	κανάκι	τα	κανάκια
γενική		—		—
αιτιατική	το	κανάκι	τα	κανάκια
κλητική		κανάκι		κανάκια
Η κατάληξη του πληθυντικού -ια προφέρεται με συνίζηση.
Κατηγορία όπως «παιδάκι» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

κανάκι < αρχαία ελληνική καναχή

Ουσιαστικό

κανάκι ουδέτερο

1. (κυρίως στον πληθυντικό)
   1. κανάκια, χάδια, γλυκόλγα, καλοπιάσματα

      έκφραση «κάνω/κάμνω κανάκια»

   2. (σε παιδιά) χάδια, παινέματα
2. απόλαυση, αίσθημα γλυκύτητας
3. ακκισμός, νάζι

Συγγενικά

• κανακάρης
• κανακάρικος
• κανάκεμα
• κανακεύω
• κανακιασμένος
• κανακίζω
• κανάκιασμα
• κανακιστά
• κανακοφιλήματα
• μυριοκανακίζω

Πηγές

• κανάκι -  Επιτομή του Λεξικού Κριαρά της Μεσαιωνικής Ελληνικής Δημώδους Γραμματείας (1100-1669). Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, [μονοτονικό σύστημα].