μισθάριον

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
	μισθᾰριο-
ονομαστική	τὸ	μισθάριον	τὰ	μισθάριᾰ
γενική	τοῦ	μισθαρίου	τῶν	μισθαρίων
δοτική	τῷ	μισθαρίῳ	τοῖς	μισθαρίοις
αιτιατική	τὸ	μισθάριον	τὰ	μισθάριᾰ
κλητική ὦ!		μισθάριον		μισθάριᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		μισθαρίω
γεν-δοτ	τοῖν		μισθαρίοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'πρόσωπον' όπως «πρόσωπον» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

μισθάριον < μισθ(ός) + υποκοριστικό επίθημα -άριον

Ουσιαστικό

μισθάριον, -ου ουδέτερο

• (υποκοριστικό) μικρή αμοιβή

Απόγονοι

μισθάριον (αρχαία ελληνικά)

⇒ μεσαιωνικά ελληνικά: μισθάριν (μισθός, αμοιβή· ναύλος χωρίς υποκοριστική σημασία)

⇒ κυπριακά: μισθάριν

⇘ νέα ελληνικά: μισθάριο (μισθουλάκος)

Πηγές

• μισθάριον - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• μισθάριον - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.