μοιρογνωμόνιον

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	τὸ	μοιρογνωμόνιον	τὰ	μοιρογνωμόνιᾰ
γενική	τοῦ	μοιρογνωμονίου	τῶν	μοιρογνωμονίων
δοτική	τῷ	μοιρογνωμονίῳ	τοῖς	μοιρογνωμονίοις
αιτιατική	τὸ	μοιρογνωμόνιον	τὰ	μοιρογνωμόνιᾰ
κλητική ὦ!		μοιρογνωμόνιον		μοιρογνωμόνιᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		μοιρογνωμονίω
γεν-δοτ	τοῖν		μοιρογνωμονίοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'πρόσωπον' όπως «πρόσωπον» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

μοιρογνωμόνιον < μοῖρ(α) + -ο- + γνωμόνιον (< γνώμων)

ΑΠΟΓΟΝΟΙ: ⇘ νέα ελληνικά: μοιρογνωμόνιο

Ουσιαστικό

μοιρογνωμόνιον, -ου ουδέτερο

• (ελληνιστική κοινή) δείκτης σε διόπτρα

Πηγές

• μοιρογνωμόνιον - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.