στεφάνιον

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
	στεφᾰνιο-
ονομαστική	τὸ	στεφάνιον	τὰ	στεφάνιᾰ
γενική	τοῦ	στεφανίου	τῶν	στεφανίων
δοτική	τῷ	στεφανίῳ	τοῖς	στεφανίοις
αιτιατική	τὸ	στεφάνιον	τὰ	στεφάνιᾰ
κλητική ὦ!		στεφάνιον		στεφάνιᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		στεφανίω
γεν-δοτ	τοῖν		στεφανίοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'πρόσωπον' όπως «πρόσωπον» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

στεφάνιον (ελληνιστική κοινή) < αρχαία ελληνική στέφαν(ος) + υποκοριστικό επίθημα -ιον

ΑΠΟΓΟΝΟΙ: ⇒ μεσαιωνικά ελληνικά: στεφάνιν ⇒ νέα ελληνικά: στεφάνι

Ουσιαστικό

στεφάνιον, -ου ουδέτερο (ελληνιστική κοινή)

• (υποκοριστικό) μικρός στέφανος

Πηγές

• στεφάνιον - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.