παραβάτις

Νέα ελληνικά (el)

καθαρεύουσα (κατά την αρχαία κλίση)
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	παραβάτις	αἱ	παραβάτιδες
γενική	τῆς	παραβάτιδος	τῶν	παραβατίδων
δοτική	τῇ	παραβάτιδι	ταῖς	παραβάτισι(ν)
αιτιατική	τὴν	παραβάτιν	τὰς	παραβάτιδᾰς
κλητική ὦ!		παραβάτι		παραβάτιδες
3η κλίση, Κατηγορία 'ἔρις' όπως «ἔρις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ουσιαστικό

παραβάτις, -ιδος θηλυκό

• (καθαρεύουσα) παραβάτισσα

Πηγές

• παραβάτης (& νεώτ.[ερο] παραβάτις]) ⌘ Δημητράκος, Δημήτριος Β. (1964) Μέγα λεξικὸν ὅλης τῆς Ἑλληνικῆς γλώσσης, 1930-1950. 2η έκδοση:1964. Αθήνα: Εκδόσεις: Δομή (15 τόμοι) & επανεκδόσεις, 1η έκδοση:1953 (9 τόμοι) Ελληνική Παιδεία, .