πλεονέκτις

Νέα ελληνικά (el)

καθαρεύουσα (κατά την αρχαία κλίση)
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	πλεονέκτις	αἱ	πλεονέκτιδες
γενική	τῆς	πλεονέκτιδος	τῶν	πλεονεκτίδων
δοτική	τῇ	πλεονέκτιδι	ταῖς	πλεονέκτισι(ν)
αιτιατική	τὴν	πλεονέκτιν	τὰς	πλεονέκτιδᾰς
κλητική ὦ!		πλεονέκτι		πλεονέκτιδες
3η κλίση, Κατηγορία 'ἔρις' όπως «ἔρις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ουσιαστικό

πλεονέκτις, -ιδος θηλυκό

• (καθαρεύουσα) θηλυκό του πλεονέκτης, πλεονέκτρια

Πηγές

• πλεονέκτης (θηλ. νεώτ.[ερο] -ις, -ιδος) - ⌘ Δημητράκος, Δημήτριος Β. (1964) Μέγα λεξικὸν ὅλης τῆς Ἑλληνικῆς γλώσσης, 1930-1950. 2η έκδοση:1964. Αθήνα: Εκδόσεις: Δομή (15 τόμοι) & επανεκδόσεις, 1η έκδοση:1953 (9 τόμοι) Ελληνική Παιδεία, .