τιτλοφόρηση

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	τιτλοφόρηση	οι	τιτλοφορήσεις
γενική	της	τιτλοφόρησης*	των	τιτλοφορήσεων
αιτιατική	την	τιτλοφόρηση	τις	τιτλοφορήσεις
κλητική		τιτλοφόρηση		τιτλοφορήσεις
* παλιότερος λόγιος τύπος, τιτλοφορήσεως
Κατηγορία όπως «δύναμη» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

τιτλοφόρηση < τιτλοφορη- (τιτλοφορώ) + -ση

Προφορά

ΔΦΑ : /ti.tloˈfo.ɾi.si/

Ουσιαστικό

τιτλοφόρηση θηλυκό

1. ονοματοδοσία
2. η (κατα)γραφή του ονόματος σε ή για κάτι
3. η απονομή τιμητικού τίτλου

Συγγενικά

• τιτλοφόρος
• τιτλοφορώ, τιτλοφορούμαι
• και → δείτε τη λέξη τίτλος

Πηγές

• λήμμα τιτλοφορώ - Μπαμπινιώτης, Γεώργιος (2002). Λεξικό της νέας ελληνικής γλώσσας (Βʹ έκδοση). Αθήνα: Κέντρο Λεξικολογίας.  (Αʹ έκδοση: 1998)