ὅστις

Αρχαία ελληνικά (grc)

Ετυμολογία

ὅστις < ὅς + τις

Προφορά

ΔΦΑ : /hós.tis/

τυπογραφικός συλλαβισμός : ὅσ‐τις

Αντωνυμία

ὅστις, ἥτις, ὅ τι

• (αναφορική αντωνυμία) όποιος, ο οποίος

Συγγενικά

• ὅς
• ὅσπερ

Κλίση

η αναφορική αντωνυμία «ὅστις»
αριθμός	ενικός			πληθυντικός			δυϊκός
γένη → πτώσεις ↓	αρσενικό	θηλυκό	ουδέτερο	αρσενικό	θηλυκό	ουδέτερο	τριγενές	θηλυκό (σπάνια)
ονομαστική	ὅστις	ἥτις	ὅ τι, ὅ⸒τι	οἵτινες	αἵτινες	ἅτινᾰ, ἅττᾰ	ὥτινε	ἅτινε (ᾱ)
γενική	οὗτινος ὅτου	ἧστινος	οὗτινος ὅτου	ὧντινων ὅτων	ὧντινων	ὧντινων ὅτων	οἷντινοιν	αἷντινοιν
δοτική	ᾧτινι ὅτῳ	ᾗτινι	ᾧτινι ὅτῳ	οἷστισι(ν) ὅτοις	αἷστισι(ν)	οἷστισι(ν) ὅτοις	οἷντινοιν	αἷντινοιν
αιτιατική	ὅντινα	ἥντινα	ὅ τι, ὅ⸒τι	οὕστινας	ἅστινᾱς	ἅτινᾰ, ἅττᾰ	ὥτινε	ἅτινε (ᾱ)
Παράρτημα:Γραμματική: Αντωνυμίες
επική κλίση οι διαφορετικοί τύποι, με έντονα γράμματα
γένη → πτώσεις ↓	αρσενικό	θηλυκό	ουδέτερο	αρσενικό	θηλυκό	ουδέτερο	αρσενικό και ουδέτερο	θηλυκό
ονομαστική	ὅστις ὅτις	ἥτις	ὅ τι ὅ ττι	οἵτινες	αἵτινες	ἅσσᾰ	ὥτινε	ἅτινε (ᾱ)
γενική	ὅττεο ὅττευ ὅτευ	ἧστινος	ὅττεο ὅττευ ὅτευ	ὅτων			οἷντινοιν	αἷντινοιν
δοτική	ὅτεῳ ὅτῳ	ᾗτινι	ὅτεῳ ὅτῳ	ὁτέοισι	αἷστισι(ν)	ὁτέοισι	οἷντινοιν	αἷντινοιν
αιτιατική	ὅντινα ὅτινα	ἥντινα	ὅ τι ὅ ττι	ὅτινας	ἅστινᾱς	ἅσσᾰ	ὥτινε	ἅτινε (ᾱ)
Κατηγορία:Επικοί τύποι