canis

Λατινικά (la)

Ετυμολογία

canis < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή ρίζα *ḱwṓ (γενική *ḱunés) «σκύλος». Συγγενές με αρχαία ελληνική κύων.

Ουσιαστικό

canis ^(la) αρσενικό ή θηλυκό

1. (θηλαστικό ζώο) σκύλος

Αλλόγλωσσα παράγωγα

• νέα ελληνική: καναρίνι

Κλίση

αριθμός	ενικός	πληθυντικός
ονομαστική	canis	canēs
γενική	canis	canum
δοτική	canī	canibus
αιτιατική	canem	canēs
κλητική	canis	canēs
αφαιρετική	cane	canibus
(γ' κλίση)

Λομβαρδικά (lmo)

Ουσιαστικό

canis

1. (θηλαστικό ζώο) ο σκύλος