στούμπος

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ο	στούμπος	οι	στούμποι
γενική	του	στούμπου	των	στούμπων
αιτιατική	τον	στούμπο	τους	στούμπους
κλητική		στούμπο & στούμπε		στούμποι
Κατηγορία όπως «καμαρότος» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

στούμπος < (όψιμο) μεσαιωνική ελληνική στοῦμπος / στόμπος < σλαβικής προέλευσης stonpa < πρωτοσλαβική *stǫpa (είδος γουδιού ή μύλου) < πρωτογερμανική *stampōną (πιέζω, συμπιέζω) < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή *stembʰ- (ποδοπατώ)

Προφορά

ΔΦΑ : /ˈstum.bos/

τυπογραφικός συλλαβισμός : στού‐μπος

Ουσιαστικό

στούμπος αρσενικό

1. γουδοχέρι
2. μεγάλη πέτρα, κοτρόνα
3. (μεταφορικά) κοντόχοντρος άνθρωπος

Συγγενικά

• κοντοστούπα
• κοντοστούπης
• στουμπίζω / στουμπώνω
• Στούμπος, Στούμπης, Στούπης

Μεταφράσεις

    στούμπος

→ δείτε τις λέξεις γουδοχέρι, κοτρόνα και κοντόχοντρος