αντιμεταχώρηση

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	αντιμεταχώρηση	οι	αντιμεταχωρήσεις
γενική	της	αντιμεταχώρησης*	των	αντιμεταχωρήσεων
αιτιατική	την	αντιμεταχώρηση	τις	αντιμεταχωρήσεις
κλητική		αντιμεταχώρηση		αντιμεταχωρήσεις
* παλιότερος λόγιος τύπος, αντιμεταχωρήσεως
Κατηγορία όπως «δύναμη» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

αντιμεταχώρηση < αντί + μεταχώρηση (< μεταχωρῶ : αλλάζω θέση αμοιβαία)

Ουσιαστικό

αντιμεταχώρηση θηλυκό

• το γλωσσικό φαινόμενο της αρχαίας ελληνικής γλώσσας, κατά το οποίο ένα μακρόχρονο φωνήεν αλλάζει αμοιβαία "ποσότητα" με το αμέσως επόμενο βραχύχρονο φωνήεν

τοῦ βασιλῆος - τοῦ βασιλέως

Μεταφράσεις

    αντιμεταχώρηση