πυρπόλημα

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	τὸ	πυρπόλημᾰ	τὰ	πυρπολήμᾰτᾰ
γενική	τοῦ	πυρπολήμᾰτος	τῶν	πυρπολημᾰ́των
δοτική	τῷ	πυρπολήμᾰτῐ	τοῖς	πυρπολήμᾰσῐ(ν)
αιτιατική	τὸ	πυρπόλημᾰ	τὰ	πυρπολήμᾰτᾰ
κλητική ὦ!		πυρπόλημᾰ		πυρπολήμᾰτᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		πυρπολήμᾰτε
γεν-δοτ	τοῖν		πυρπολημᾰ́τοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'ὄνομα' όπως «ὄνομα» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

πυρπόλημα < πυρπολέω, πυρπολη- + -μα

Ουσιαστικό

πυρπόλημα ουδέτερο

1. σαν φωτιά, που μοιάζει πύρινος
2. φλογερός

Συγγενικά

• πυρπολέω
• πυρπόλος

Πηγές

• πυρπόλημα - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• πυρπόλημα - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.