ταβερνάρης

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ο	ταβερνάρης	οι	ταβερνάρηδες
γενική	του	ταβερνάρη	των	ταβερνάρηδων
αιτιατική	τον	ταβερνάρη	τους	ταβερνάρηδες
κλητική		ταβερνάρη		ταβερνάρηδες
Κατηγορία όπως «μανάβης» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ταβερνάρης < μεσαιωνική ελληνική ταβερνάρης < λατινική tabernarius < taberna

Ουσιαστικό

ταβερνάρης αρσενικό (θηλυκό ταβερνάρισσα)

• (επάγγελμα) άλλη μορφή του ταβερνιάρης

  ※  Ο παπα—Νικόλας έμεινε αμίλητος κάμποση ώρα, κοιτάζοντας το αδειανό ποτήρι πάνω στο τραπέζι. ―Πάρε μεζέ κανένα βρεχτοκούκι, είπε ο ταβερνάρης. ―Βρεχτοκούκι; Πα πα πα! έκανε με ύφος κωμικό ο παπάς. Βρεχτοκούκι; Ο μέγας Πυθαγόρας απαγορεύει να τρώμε κουκιά, γιατί τα μαμουνάκια που έχουν μέσα είναι οι ψυχές των πεθαμένων. ―Α! έκανε ο κυρ-Αργύρης. Ώστε να μην τρώω κουκιά; ―Θα ’πρεπε να σ’ αφήσω να το πιστέψεις, γιατί με πότισες και δεύτερο τσίπουρο και μ’ έφερες στο κέφι. Μα, να πεις, πρέπει μάλλον να σ’ ευγνωμονώ γι’ αυτό. Σηκώθηκε, λίγο βαρύς. Ο ταβερνάρης τον πήγε ώσαμε την πόρτα. (Κοσμάς Πολίτης, Στου Χατζηφράγκου, 1962-1963)

Συγγενικά

επώνυμα:

• Ταβερνάρης
• Ταβερναράκης

Μεταφράσεις

    ταβερνάρης

→ δείτε τη λέξη ταβερνιάρης