ὡρολόγι

Νέα ελληνικά (el)

καθαρεύουσα (κατά την αρχαία κλίση)
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	τὸ	ὡρολόγι	τὰ	ὡρολόγια
γενική	τοῦ	ὡρολογίου	τῶν	ὡρολογίων
δοτική	τῷ	ὡρολογίῳ	τοῖς	ὡρολογίοις
αιτιατική	τὸ	ὡρολόγιον	τὰ	ὡρολόγια
κλητική ὦ!		ὡρολόγιον		ὡρολόγια
Χωρίς κατάληξη -ιον. Συγκρίνετε με το
2η κλίση, Κατηγορία 'πρόσωπον' όπως «πρόσωπον» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ὡρολόγι < (διαχρονικό δάνειο) μεσαιωνική ελληνική *ὡρολόγιν < ὡρολόγιον ελληνιστική κοινή ὡρολόγιον → και δείτε περισσότερα στο ρολόι

Ουσιαστικό

ὡρολόγι, -ίου ουδέτερο

• (καθαρεύουσα) απλούστερη μορφή του ὡρολόγιον: το ρολόγι → δείτε τη λέξη ρολόι

  ※  1965 σελ.49 ω ὡρολόγι - αλφαβητάριο Α΄Δημοτικού, Ι.Κ. Γιαννέλης, Γ. Σακκάς, 1965, επανέκδοση, @iep.edu.gr - Ινστιτούτο Εκπαιδευτικής Πολιτικής (ΙΕΠ) Ιστορική Συλλογή

  —Τίκ τάκ, τίκ τάκ,
  ἔκανε τὸ ὡρολόγι.
  —Μίμη, τὸ ὡρολόγι.
  Νά τὸ ὡρολόγι.