cognomen

Λατινικά (la)

Ετυμολογία

cognomen < co- + nomen < ινδοευρωπαϊκή (ρίζα) *h₁nḗh₃mn̥

Ουσιαστικό

cognomen ουδέτερο

• το τρίτο (praenomen-nomen-cognomen) από τα ονόματα ενός Ρωμαίου πολίτη. Αρχικά ήταν παρατσούκλι, αργότερα έγινε κληροδοτούμενο στοιχείο του επίσημου ονόματος. Στα ελληνικά μεταφράζεται ως επώνυμο ή παρωνύμιο

Συγγενικές λέξεις

• → δείτε τη λέξη: nomen

Δείτε επίσης

• agnomen
• nomen
• praenomen

Κλίση

αριθμός	ενικός	πληθυντικός
ονομαστική	cognomen	cognomină
γενική	cognominis	cognominum
δοτική	cognominī	cognominĭbus
αιτιατική	cognomen	cognomină
κλητική	cognomen	cognomină
αφαιρετική	cognomine	cognominĭbus
(γ' κλίση)