dispel

Αγγλικά (en)

Ετυμολογία

dispel < (κληρονομημένο) μέση αγγλική dispellen < λατινική dispellere

Προφορά

ΔΦΑ : /dɪˈspɛɫ/

Ρήμα

ενεστώτας	dispel
γ΄ ενικό ενεστώτα	dispels
αόριστος	dispelled
παθητική μετοχή	dispelled
ενεργητική μετοχή	dispelling

dispel ^(en) (μεταβατικό)

1. διασκορπίζω, διαλύω

   ⮡  The sun's rays dispelled the clouds

   Οι ακτίνες του ηλίου διέλυσαν τα σύννεφα.

2. απομακρύνω, διώχνω, βγάζω (φόβο, υποψία)

   ⮡  Her fears of having been cheated on were dispelled when he proposed to her.

   Οι φόβοι της πως είχε απατηθεί απομακρύνθηκαν όταν της έκανε πρόταση γάμου.

   ⮡  I dispel someone’s doubts.

   Βγάζω κάποιον από την αμφιβολία.

Ουσιαστικό

ενικός	πληθυντικός
dispel	dispels

dispel ^(en)

• η διασκόρπιση

Συνώνυμα

• dispulsion

Πηγές

• dispel - Oxford Learner's Dictionaries
• Stavropoulos, D N (2008). Stavropoulos, G N. ed. Oxford Greek-English Learner's Dictionary (Revised έκδοση). Oxford: Oxford University Press. σελ. 161-162. ISBN 9780194325684. , λήμμα: βγάζω