dispel

Αγγλικά (en)

Ετυμολογία

dispel < (κληρονομημένο) μέση αγγλική dispellen < λατινική dispellere

Προφορά

ΔΦΑ : /dɪˈspɛɫ/

Ρήμα

ενεστώτας	dispel
γ΄ ενικό ενεστώτα	dispels
αόριστος	dispelled
παθητική μετοχή	dispelled
ενεργητική μετοχή	dispelling

dispel ^(en)

1. διασκορπίζω, διαλύω

   the sun's rays dispelled the clouds - οι ακτίνες του ηλίου διέλυσαν τα σύννεφα

2. απομακρύνω, διώχνω (φόβο, υποψία)

   her fears of having been cheated were dispelled when he proposed to her - οι φόβοι της πως είχε απατηθεί απομακρύνθηκαν όταν της έκανε πρόταση γάμου

Ουσιαστικό

ενικός	πληθυντικός
dispel	dispels

dispel ^(en)

• η διασκόρπιση

Συνώνυμα

• dispulsion