διασκόρπιση

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	διασκόρπιση	οι	διασκορπίσεις
γενική	της	διασκόρπισης*	των	διασκορπίσεων
αιτιατική	τη	διασκόρπιση	τις	διασκορπίσεις
κλητική		διασκόρπιση		διασκορπίσεις
* παλιότερος λόγιος τύπος, διασκορπίσεως
Κατηγορία όπως «δύναμη» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

διασκόρπιση < ελληνιστική κοινή διασκόρπισις < διασκορπίζω < διά + σκορπίζω < αρχαία ελληνική σκορπίος < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή *(s)ker- (κόβω)

Προφορά

ΔΦΑ : /ði̯aˈskoɾ.pi.si/ & /ðʝaˈskoɾ.pi.si/

Ουσιαστικό

διασκόρπιση θηλυκό

• η διαδικασία ή το αποτέλεσμα του διασκορπίζω

Άλλες μορφές

• διασκορπισμός

Μεταφράσεις

    διασκόρπιση

αγγλικά : scattering (en) γαλλικά : dispersion (fr), éparpillement (fr)