φάος

Αρχαία ελληνικά (grc)

Ετυμολογία

φάος < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή ρίζα *bʰeh₂os

Ουσιαστικό

φάος ουδέτερο (γενική του φάεος)

1. αρχαιοελληνικό ουσιαστικό ταυτόσημο με το φῶς αλλά και, με έκταση, με το φόως. Το φως
2. ημέρα

   κρισίμων φαέων : κρίσιμων ημερών, σημαντικών

3. εστία φωτιάς

   πρὸς φῶς πίνειν

   μέσοις φωσίν : ούτε πολύ δυνατή, ούτε αδύναμη φωτιά, μέτρια

4. (μεταφορικά) όπως σήμερα λέμε "είσαι το φως των ματιών μου" ή "Φώς μου!"

   φάος ὀμμάτων, ὄσσων (Πίνδαρος)

   ἦλθες, Τηλέμαχε, γλυκερὸν φάος

   ὦ φάος Ἑλλήνων (Ανακρέων)

5. τα μάτια (φάεα)
6. αυτό που λάμπει και αποκαλύπτει

   τῆς ἀληθείας τὸ φῶς (Ευριπίδης)

   ὁ θεὸς φῶς ἐστὶν καὶ σκοτία οὐκ ἔστιν ἐν αὐτῷ οὐδεμία (Καινή Διαθήκη, Ιωάννου Α. 5)

Άλλες μορφές

• φάος, γενική φάεος και φάους, δοτική φάει, γεν. πλ. φαέων αιτ. πληθ. φάεα, δοτ. πλ. φαέεσσι και φάεσι
• φῶς, γενική φωτός
• φόως (επικός τύπος )

Εκφράσεις

• τὸ φῶς κόσμον παρέχει : το φως της ημέρας είναι εγγύηση τάξης, αλλά και "η διαύγεια είναι εγγύηση τάξης"

Συγγενικά

• Φαέθων
• φαεινός
• φάω
• φαίνω, φαίνομαι
• φανερός
• φώσκω
• φωστήρ
• φωτίζω

Άλλες μορφές

• αιολικός τύπος : φαῦος
• επικός τύπος : φόως
• αττικός τύπος : φῶς

φῶς για κλίση

    φάος

αγγλικά : light (en)