ρωμιοσύνη

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	η	ρωμιοσύνη
γενική	της	ρωμιοσύνης
αιτιατική	τη	ρωμιοσύνη
κλητική		ρωμιοσύνη
Κατηγορία όπως «νίκη» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ρωμιοσύνη < Ρωμιός + -οσύνη < (ελληνιστική κοινή) Ῥωμαῖος < Πρότυπο:ετυμ la Romanus < Roma

Ουσιαστικό

ρωμιοσύνη θηλυκό

• ο ελληνισμός, το (ορθόδοξο) ελληνικό έθνος, χαρακτηριστικό επίθετο, η σωστή και πιο σύγχρονη ονομασία των Ελλήνων. Οι Ρωμαίοι ήταν Έλληνες "Οἱ δ´ οὖν Λατῖνοι κατ´ ἀρχὰς μὲν ἦσαν ὀλίγοι, καὶ οἱ πλείους οὐ προσεῖχον Ῥωμαίοις· ὕστερον δὲ κατα πλαγέντες τὴν ἀρετὴν τοῦ τε Ῥωμύλου καὶ τῶν μετ´ ἐκεῖνον βασιλέων ὑπήκοοι πάντες ὑπῆρξαν" Στράβων γεωγραφικά [5,3,4]

Ο όρος εντοπίζεται για πρώτη φορά στο κείμενο "Το τραγούδι του Δασκαλογιάννη" του 1786. Στ. 10: [Ο Δασκαλογιάννης] "με την καρδιά του ήθελε την Κρήτη Ρωμιοσύνη...". Στ. 108 "τση Ρωμιοσύνης τον οχτρό ούλοι να πολεμούσι". Στ. 980-981: "Μα δίχως να την κάμουσι την Κρήτη Ρομιοσύνη/ να τα ξεβγάλουν τα Σφακιά δεν ήτο δικαιοσύνη". Η άνεση στη χρήση του όρου δείχνει ότι ο λαός ήταν εξοικειωμένος με αυτόν αρκετά ενωρίτερα.

Παραπομπές

Μεταφράσεις

    ρωμιοσύνη

γερμανικά : Griechentum (de) πολωνικά : romiosini (pl)