καμπανάρης

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ο	καμπανάρης	οι	καμπανάρηδες
γενική	του	καμπανάρη	των	καμπανάρηδων
αιτιατική	τον	καμπανάρη	τους	καμπανάρηδες
κλητική		καμπανάρη		καμπανάρηδες
Κατηγορία όπως «μανάβης» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

καμπανάρης < καμπάνα + -άρης

Προφορά

ΔΦΑ : /kam.baˈna.ɾis/

τυπογραφικός συλλαβισμός : κα‐μπα‐νά‐ρης

Ουσιαστικό

καμπανάρης αρσενικό

1. (λογοτεχνικό, επάγγελμα) ο κωδωνοκρούστης, κυρίως σε μοναστήρι
2. (γενικότερα) ο νεωκόρος

Άλλες μορφές

• καμπάναρος

Συγγενικά

• Καμπανάρης (επώνυμο)

Μεταφράσεις

    καμπανάρης

Πηγές

• καμπανάρης σελ.3603 - ⌘ Δημητράκος, Δημήτριος Β. (1964) Μέγα λεξικὸν ὅλης τῆς Ἑλληνικῆς γλώσσης, 1930-1950. 2η έκδοση:1964. Αθήνα: Εκδόσεις: Δομή (15 τόμοι) & επανεκδόσεις, 1η έκδοση:1953 (9 τόμοι) Ελληνική Παιδεία. (συντομογραφίες & συγγραφέων)
• καμπανάρης - Αναστασιάδη - Συμεωνίδη, Άννα (2003). Αντίστροφο λεξικό της νέας ελληνικής. Ινστιτούτο Νεοελληνικών Σπουδών. Ίδρυμα Μανόλη Τριανταφυλλίδη.  (συντομογραφίες)