σφῦρα

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	σφῦρᾰ	αἱ	σφῦραι
γενική	τῆς	σφύρᾱς	τῶν	σφυρῶν
δοτική	τῇ	σφύρᾳ	ταῖς	σφύραις
αιτιατική	τὴν	σφῦρᾰν	τὰς	σφύρᾱς
κλητική ὦ!		σφῦρᾰ		σφῦραι
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		σφῦρᾱ
γεν-δοτ	τοῖν		σφύραιν
Εδώ, το καθαρό α (που ακολουθεί το ρ ή φωνήεν) δεν είναι μακρό, αλλά κατ' εξαίρεσιν, βραχύ.
1η κλίση, ομάδα 'χώρα', Κατηγορία 'σφαῖρα' όπως «σφαῖρα» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

σφῦρα < → λείπει η ετυμολογία

Ουσιαστικό

σφῦρα θηλυκό

1. σφυρί

   ※  8ος πκε αιώνας  ⌘ Ὅμηρος, Ὀδύσσεια, 3 (γ. Ἰθακησίων ἐκκλησία καὶ Τηλεμάχου ἀποδημία.), στίχ. 434

   ἄκμονά τε σφῦράν

   σφυρί κι αμόνι,

   Μετάφραση (2006): Δημήτρης Μαρωνίτης @greek‑language.gr

2. βαριοπούλα, μεγάλο σφυρί που χρησιμοποιείτο ως γεωργικό εργαλείο
3. ανάχωμα ανάμεσα στα αυλάκια οργωμένου χωραφιού
4. μέτρο μέτρησης γεωργικής έκτασης
5. (βιολογία) (είδος ψαριού) σφύραινα

Συγγενικά

• σφυρηδόν
• σφυρηλατέω
• σφυρήλατος
• σφυρίον
• σφυρόβολος
• σφυροκόπανον
• σφυροκοπέω
• σφυροκοπία
• σφυρόκοπος
• σφυροκτυπέω
• σφύρωσις
• σφυροπέλεκυς

Πηγές

• σφῦρα - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• σφῦρα - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.