Συραγώ

Νέα ελληνικά (el)[επεξεργασία]

↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	η	Συραγώ
γενική	της	Συραγώς
αιτιατική	τη	Συραγώ
κλητική		Συραγώ
Κατηγορία όπως «Ρηνιώ» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Συραγώ < ελληνιστική κοινή Σύρα^[1] ^[2] ^[3]

Συραγώ θηλυκό

γυναικείο όνομα
※ Η ιστορικός τέχνης και επιμελήτρια Συραγώ Τσιάρα ορίστηκε Διευθύντρια της Εθνικής Πινακοθήκης—Μουσείου Αλεξάνδρου Σούτσου με απόφαση της Υπουργού Πολιτισμού και Αθλητισμού. (www.archaiologia.gr, 23.06.2022.)

※ Τον 19^ο αι. αναφέρονται στην Ανατολική Θεσσαλία και στις Βόρειες Σποράδες οι μορφές Σεραΐνα, Σεραϊνώ, Συραϊνώ, Σεραϊνώ, Σερανώ, Συραγώ, Σεραγώ, Συραγού, Συράγω, Συράγου, Συρίφισσα, Συρίισσα. Κάποιες από τις τελευταίες μορφές επιβιώνουν και σήμερα, τείνουν όμως να εκλείψουν. (Κώστας Σπανός, Η πολυμορφία του βαφτιστικού Σύρω στη Θεσσαλία (1506–19^ος αι.), www.eleftheria.gr, 30.01.2020)

↑ Το όνομα Σύρα απαντά σε αρκετές θεσσαλικές επιγραφές της ελληνιστικής περιόδου: «Σύρα Ἰσιδώρου̣ γυνή»: https://inscriptions.packhum.org/text/207904?hs=31-37
↑ «Σύρω, Σύρου, Συριάνα, Συρίνα, Σειρίνα, Σειρήνω, Συρίτζα, Συρίτξω, Συρίγα, Συρίγω, Συρίγου, Συραγίνα, Σεραγίνα, Συραΐνα, Σαραΐνα, Σεραΐνα, Σεραΐνω, Συραϊνώ, Σεραϊνώ, Σερανώ, Συραγιό, Σεραγώ, Συραγού, Συράγω, Συράγου, Συρίγισσα, Συρίισσα, Σερασινή, Σέρω». Κώστας Σπανός, Λεξικό των θεσσαλικών βαφτιστικών ονομάτων, 15ος–19ος αιώνας, Λάρισα 2018, σελ. 30.
↑ «Η γυναίκα του Σύρος–Σύρας (…) είναι µε προσθήκη της καταλήξεως -ω και ανάπτυξη ευφωνικού ʝ η Συράγω, Συραγώ, µε αφοµοίωση του i προς το ακόλουθο a, η Σαραγού.» Νικόλαος Ταχινόσλης, Μορφές τού Κωνσταντίνος (19ος αιώνας–1913), Θεσσαλονίκη 2005, 57.