δυσσεβία

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	δυσσεβίᾱ	αἱ	δυσσεβίαι
γενική	τῆς	δυσσεβίᾱς	τῶν	δυσσεβιῶν
δοτική	τῇ	δυσσεβίᾳ	ταῖς	δυσσεβίαις
αιτιατική	τὴν	δυσσεβίᾱν	τὰς	δυσσεβίᾱς
κλητική ὦ!		δυσσεβίᾱ		δυσσεβίαι
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		δυσσεβίᾱ
γεν-δοτ	τοῖν		δυσσεβίαιν
1η κλίση, ομάδα 'χώρα', Κατηγορία 'σοφία' όπως «σοφία» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ουσιαστικό

δυσσεβία, -ας θηλυκό

• άλλη μορφή του δυσσέβεια

  ※  6ος/5ος↑ αιώνας ⌘ Αἰσχύλος, Εὐμενίδες, στίχ. 533

  δυσσεβίας μὲν ὕβρις τέκος ὡς ἐτύμως.

  • πως της ασέβειας ο καρπός / είν᾽ ο άφευχτος χαμός·

  Μετάφραση (1911): Ιωάννης Ν. Γρυπάρης, Αθήνα:Φέξης @greek‑language.gr

  • [είναι] μεν της δυσσέβειας η ύβρις καρπός στ' αλήθεια (μετάφραση λέξεων)

Πηγές

• δυσσεβία, δυσσέβεια - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.