ευδοκίμηση

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	ευδοκίμηση	οι	ευδοκιμήσεις
γενική	της	ευδοκίμησης*	των	ευδοκιμήσεων
αιτιατική	την	ευδοκίμηση	τις	ευδοκιμήσεις
κλητική		ευδοκίμηση		ευδοκιμήσεις
* παλιότερος λόγιος τύπος, ευδοκιμήσεως
Κατηγορία όπως «δύναμη» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ευδοκίμηση < αρχαία ελληνική εὐδοκίμησις

Ουσιαστικό

ευδοκίμηση θηλυκό

• (λόγιο) η διαδικασία ή το αποτέλεσμα του ευδοκιμώ

Μεταφράσεις

    ευδοκίμηση