εἰκότα

Από Βικιλεξικό
Μετάβαση στην πλοήγηση Πήδηση στην αναζήτηση

Αρχαία ελληνικά (grc)[επεξεργασία]

→ λείπει η κλίση

Ετυμολογία 1[επεξεργασία]

εἰκότα: ουσιαστικοποιημένο ουδέτερο της μετοχής εἰκώς (εἰκός) στον πληθυντικό → δείτε τη λέξη ἔοικα

Ουσιαστικό[επεξεργασία]

εἰκότα ουδέτερο στον πληθυντικό

  1. που μοιάζουν
    → δείτε την έκφραση  καὶ τὰ ἐοικότα
  2. πιθανά, αληθοφανή
    ※  5ος↑ αιώνας Σοφοκλῆς, Φιλοκτήτης, στίχ. 1373
    λέγεις μὲν εἰκότ’, ἀλλ’ ὅμως σε βούλομαι
    θεοῖς τε πιστεύσαντα τοῖς τ’ ἐμοῖς λόγοις
    Έχεις δίκιο σ᾽ αυτά· μα έλα εμπιστέψου / στους θεούς και σε μένα που ᾽μαι φίλος,
    Μετάφραση (1937): Ιωάννης Ν. Γρυπάρης), Αθήνα: Εστία @greek‑language.gr
  3. λογικά, ορθά, αληθινά, (όπως για επιχειρήματα)
    ※  5ος↑ αιώνας Εὐριπίδης, Ἰφιγένεια ἐν Αὐλίδι, στίχ. 1134 (ο Αγαμέμνονας, στην Κλυταιμνήστρα)
    σὺ δ’, ἤν γ’ ἐρωτᾷς εἰκότ’, εἰκότ’ ἂν κλύοις.
    Λογικά ρώτα, λογικά ν' ακούσεις. Μετάφραση (1972) Η Ιφιγένεια στην Αυλίδα: Θρασύβουλος Σταύρου, Αθήνα: Εστία @greek‑language.gr
    ※  5ος↑ αιώνας Θουκυδίδης, Ἱστορίαι, 5, 90 (επιχειρήματα των Μηλιών)
    Ἧι μὲν δὴ νομίζομέν γε, χρήσιμον (ἀνάγκη γάρ, ἐπειδὴ ὑμεῖς οὕτω παρὰ τὸ δίκαιον τὸ ξυμφέρον λέγειν ὑπέθεσθε) μὴ καταλύειν ὑμᾶς τὸ κοινὸν ἀγαθόν, ἀλλὰ τῷ αἰεὶ ἐν κινδύνῳ γιγνομένῳ εἶναι τὰ εἰκότα καὶ δίκαια, καί τι καὶ ἐντὸς τοῦ ἀκριβοῦς πείσαντά τινα ὠφεληθῆναι.
    Εμείς, όμως, νομίζομε ότι είναι χρήσιμο —και είναι ανάγκη να το πούμε αφού θέσατε βάση της συζήτησής μας το συμφέρον και όχι το δίκαιο— να μην παραβλεφθεί ένα στοιχείο που είναι κοινό αγαθό, δηλαδή το να μπορεί πάντα εκείνος που βρίσκεται σε κίνδυνο, να επικαλείται τα ορθά και τα δίκαια και να ωφελείται πείθοντας τον αντίπαλό του με επιχειρήματα πέρα από τα αυστηρά πλαίσια του δικαίου.
    Μετάφραση (1965-1968): Άγγελος Σ. Βλάχος, Αθήνα:Γαλαξίας @greek‑language.gr

Άλλες μορφές[επεξεργασία]

Εκφράσεις[επεξεργασία]

Ετυμολογία 2[επεξεργασία]

εἰκότα: κλιτικός τύπος

Κλιτικός τύπος μετοχής[επεξεργασία]

εἰκότα

Πηγές[επεξεργασία]