κατάνευσις

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	κατάνευσῐς	αἱ	κατανεύσεις
γενική	τῆς	κατανεύσεως	τῶν	κατανεύσεων
δοτική	τῇ	κατανεύσει	ταῖς	κατανεύσεσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	κατάνευσῐν	τὰς	κατανεύσεις
κλητική ὦ!		κατάνευσῐ		κατανεύσεις
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		κατανεύσει
γεν-δοτ	τοῖν		κατανευσέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

κατάνευσις (ελληνιστική κοινή) < αρχαία ελληνική κατανεύ(ω) + -σις

Ουσιαστικό

κατάνευσις, -εως θηλυκό

• (ελληνιστική κοινή) η κατάνευση

Συγγενικά

• κατανεύσιμος
• → και δείτε τις λέξεις κατανεύω, νεῦσις και νεύω

Πηγές

• κατάνευσις - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.