μάραθον

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	τὸ	μάραθον	τὰ	μάραθᾰ
γενική	τοῦ	μαράθου	τῶν	μαράθων
δοτική	τῷ	μαράθῳ	τοῖς	μαράθοις
αιτιατική	τὸ	μάραθον	τὰ	μάραθᾰ
κλητική ὦ!		μάραθον		μάραθᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		μαράθω
γεν-δοτ	τοῖν		μαράθοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'πρόσωπον' όπως «πρόσωπον» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

μάραθον < → λείπει η ετυμολογία

Ουσιαστικό

μάραθον ουδέτερο

• (φυτό) μάραθο, μάραθος

Πηγές

• μάραθον - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• μάραθον - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.