μακαρῖτις

Αρχαία ελληνικά (grc)

καθαρεύουσα (κατά την αρχαία κλίση)
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	μακαρῖτις	αἱ	μακαρίτιδες
γενική	τῆς	μακαρίτιδος	τῶν	μακαριτίδων
δοτική	τῇ	μακαρίτιδι	ταῖς	μακαρίτισι(ν)
αιτιατική	τὴν	μακαρῖτιν	τὰς	μακαρίτιδᾰς
κλητική ὦ!		μακαρῖτι		μακαρίτιδες
3η κλίση, Κατηγορία 'ἔρις' όπως «ἔρις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

μακαρῖτις (ελληνιστική κοινή) < αρχαία ελληνική μακαρίτ(ης), αρσενικό + κατάληξη θηλυκού -ις

Ουσιαστικό

μακαρῖτις, -ιδος θηλυκό

• (ελληνιστική κοινή) θηλυκό του μακαρίτης, η μακαρίτισσα

Πηγές

• μακαρῖτις - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.