πέθαμα

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	το	πέθαμα
γενική		—
αιτιατική	το	πέθαμα
κλητική		πέθαμα
Κατηγορία όπως «όνομα» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία el

πέθαμα < πεθαίνω (αοριστικό θέμα πεθαν-) + -μα

Ουσιαστικό

πέθαμα ουδέτερο (δημοτική)

• ο θάνατος

  ※  Η μάθηση της αρχαίας Ελληνικής είναι το πέθαμα της καθαρέβουσας, το τελειωτικό ζωντάνεμα της Νεοελληνικής

  Γιάννης Ψυχάρης, Μεγάλη ρωμαίϊκη επιστημονική γραμματική, τόμ. Β΄ (Αθήνα - Παρίσι, 1935), σ. 29. Στο Google books· πρόσβαση: 2022-04-08.

  ※  Ένοιωθα μόνο να με κυττάζει αντίκρυα η αρρώστεια μου, με τα γιαλένια της μάτια. Και τράβηξα για το σπίτι γοργά. Εκεί τότε θάλεγα: Μάνα, στρώσε μου. Και θάπεφτα στα σκουτιά κατακέφαλα. Δεν θες νάμουν κι εγώ για πέθαμα τέλειος και να μ' άφηναν εκείνοι οι αντίπαλοι σε κάνα πεδίο της μάχης;

  Γιάννης Σκαρίμπας, Το σόλο του Φίγκαρω [1939], επιμέλεια: Κατερίνα Κωστίου (Αθήνα: Νεφέλη, 1992), σσ. 61-62.

Μεταφράσεις

    πέθαμα