πεντάπολις

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	πεντάπολῐς	αἱ	πενταπόλεις
γενική	τῆς	πενταπόλεως	τῶν	πενταπόλεων
δοτική	τῇ	πενταπόλει	ταῖς	πενταπόλεσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	πεντάπολῐν	τὰς	πενταπόλεις
κλητική ὦ!		πεντάπολῐ		πενταπόλεις
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		πενταπόλει
γεν-δοτ	τοῖν		πενταπολέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

πεντάπολις < πεντά- + -πολις

Ουσιαστικό

πεντάπολις θηλυκό

• σύνδεσμος πέντε πόλεων

Πηγές

• πεντάπολις - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.