προσκύνησις

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	προσκύνησῐς	αἱ	προσκυνήσεις
γενική	τῆς	προσκυνήσεως	τῶν	προσκυνήσεων
δοτική	τῇ	προσκυνήσει	ταῖς	προσκυνήσεσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	προσκύνησῐν	τὰς	προσκυνήσεις
κλητική ὦ!		προσκύνησῐ		προσκυνήσεις
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		προσκυνήσει
γεν-δοτ	τοῖν		προσκυνησέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

προσκύνησις < → λείπει η ετυμολογία

Ουσιαστικό

προσκύνησις, -εως θηλυκό

1. → ζητούμενο λήμμα
2. προσκύνηση

Συγγενικά

• (Χρειάζεται επεξεργασία)

Πηγές

• προσκύνησις - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• προσκύνησις - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.