προσφώνησις

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	προσφώνησῐς	αἱ	προσφωνήσεις
γενική	τῆς	προσφωνήσεως	τῶν	προσφωνήσεων
δοτική	τῇ	προσφωνήσει	ταῖς	προσφωνήσεσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	προσφώνησῐν	τὰς	προσφωνήσεις
κλητική ὦ!		προσφώνησῐ		προσφωνήσεις
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		προσφωνήσει
γεν-δοτ	τοῖν		προσφωνησέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

προσφώνησις < → λείπει η ετυμολογία

Ουσιαστικό

προσφώνησις, -εως θηλυκό (ελληνιστική κοινή)

1. προσφώνηση
2. → ζητούμενο λήμμα

Συγγενικά

• (Χρειάζεται επεξεργασία)

Πηγές

• προσφώνησις - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• προσφώνησις - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.