πρόσχωσις

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	πρόσχωσῐς	αἱ	προσχώσεις
γενική	τῆς	προσχώσεως	τῶν	προσχώσεων
δοτική	τῇ	προσχώσει	ταῖς	προσχώσεσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	πρόσχωσῐν	τὰς	προσχώσεις
κλητική ὦ!		πρόσχωσῐ		προσχώσεις
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		προσχώσει
γεν-δοτ	τοῖν		προσχωσέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

πρόσχωσις < → λείπει η ετυμολογία

Ουσιαστικό

πρόσχωσις, -εως θηλυκό

• πρόσχωση

Συγγενικά

• (Χρειάζεται επεξεργασία)

Πηγές

• πρόσχωσις - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• πρόσχωσις - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.