σθεναρότης

Νέα ελληνικά (el)

καθαρεύουσα (κατά την αρχαία κλίση)
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	σθεναρότης	αἱ	σθεναρότητες
γενική	τῆς	σθεναρότητος	τῶν	σθεναροτήτων
δοτική	τῇ	σθεναρότητι	ταῖς	σθεναρότησι(ν)
αιτιατική	τὴν	σθεναρότητα	τὰς	σθεναρότητᾰς
κλητική ὦ!		σθεναρότης		σθεναρότητες
3η κλίση, Κατηγορία 'τάπης' όπως «τάπης» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

σθεναρότης (μαρτυρείται από το 1889) < σθεναρ(ός) + -ότης

Ουσιαστικό

σθεναρότης, -ητος θηλυκό

• (καθαρεύουσα) η σθεναρότητα