σύσπασις

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	σύσπασῐς	αἱ	συσπάσεις
γενική	τῆς	συσπάσεως	τῶν	συσπάσεων
δοτική	τῇ	συσπάσει	ταῖς	συσπάσεσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	σύσπασῐν	τὰς	συσπάσεις
κλητική ὦ!		σύσπασῐ		συσπάσεις
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		συσπάσει
γεν-δοτ	τοῖν		συσπασέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

σύσπασις < συσπά(ω) + -σις. Μορφολογικά αναλύεται σε σύ- + σπάσις

ΑΠΟΓΟΝΟΙ: ⇘ νέα ελληνικά: σύσπαση ('με διαφορετική σημασία)

Ουσιαστικό

σύσπασις, -εως θηλυκό

• συστολή

Πηγές

• σύσπασις - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.