ἀπόμακτρον

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	τὸ	ἀπόμακτρον	τὰ	ἀπόμακτρᾰ
γενική	τοῦ	ἀπομάκτρου	τῶν	ἀπομάκτρων
δοτική	τῷ	ἀπομάκτρῳ	τοῖς	ἀπομάκτροις
αιτιατική	τὸ	ἀπόμακτρον	τὰ	ἀπόμακτρᾰ
κλητική ὦ!		ἀπόμακτρον		ἀπόμακτρᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ἀπομάκτρω
γεν-δοτ	τοῖν		ἀπομάκτροιν
2η κλίση, Κατηγορία 'πρόσωπον' όπως «πρόσωπον» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ἀπόμακτρον < ἀπομάσσω, ἀπομακ- + -τρον. Μορφολογικά, ἀπό- + μάκτρον

Ουσιαστικό

ἀπόμακτρον ουδέτερο

• η απομάκτρα, ξύλινη σκυτάλη με την οποία ίσιωναν το σιτάρι στο σωστό ύψος ώστε να ζυγιστεί

Πηγές

• ἀπόμακτρον - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ἀπόμακτρον - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.