Ἀρμενίς

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	Ἀρμενίς	αἱ	Ἀρμενίδες
γενική	τῆς	Ἀρμενίδος	τῶν	Ἀρμενίδων
δοτική	τῇ	Ἀρμενίδῐ	ταῖς	Ἀρμενίσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	Ἀρμενίδᾰ	τὰς	Ἀρμενίδᾰς
κλητική ὦ!		Ἀρμενίς*		Ἀρμενίδες
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		Ἀρμενίδε
γεν-δοτ	τοῖν		Ἀρμενίδοιν
Με βραχύ γιώτα στο θέμα -ίς -ίδος. * Κατά τη Γραμματική του Smyth, η κλητική ενικού χωρίς το -ς
3η κλίση, Κατηγορία 'πατρίς' όπως «πατρίς» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

Ἀρμενίς < Ἀρμεν(ία) + -ίς

Ουσιαστικό

Ἀρμενίς θηλυκό (ελληνιστική κοινή)

• (εθνικό όνομα) θηλυκό του Ἀρμένιος

  → και δείτε τη λέξη Αρμενίδα (νέα ελληνική)

Πηγές

• Ἀρμενίς - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.