ἐπήρεια

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	ἐπήρειᾰ	αἱ	ἐπήρειαι
γενική	τῆς	ἐπηρείᾱς	τῶν	ἐπηρειῶν
δοτική	τῇ	ἐπηρείᾳ	ταῖς	ἐπηρείαις
αιτιατική	τὴν	ἐπήρειᾰν	τὰς	ἐπηρείᾱς
κλητική ὦ!		ἐπήρειᾰ		ἐπήρειαι
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ἐπηρείᾱ
γεν-δοτ	τοῖν		ἐπηρείαιν
1η κλίση, Κατηγορία 'βοήθεια' όπως «βοήθεια» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ἐπήρεια < άγνωστης ετυμολογίας, από υποθετικό *ἐπ-ηρής + -εια με προτεινόμενο συσχετισμό με τα ἀρειή και ἀρά που πιθανόν να παρουσιάζει δυσχέρεια. Προτείνονται και συσχετισμοί με *ἔρος (ἐρεσχηλέω) ή με το ἐρέθω

Η σχέση με το νεοελληνικό επήρεια, μόνο μορφολογική.

Ουσιαστικό

ἐπήρεια θηλυκό

• προσβλητικός, περιφρονητικός τρόπος

Παράγωγα

• ἐπηρεάζω
• ἐπηρεασμός
• ἐπηρεαστής
• ἐπηρεαστικός

Πηγές

• ἐπήρεια - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ἐπήρεια - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.