ἀρά

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	ἀρᾱ́	αἱ	ἀραί
γενική	τῆς	ἀρᾶς	τῶν	ἀρῶν
δοτική	τῇ	ἀρᾷ	ταῖς	ἀραῖς
αιτιατική	τὴν	ἀρᾱ́ν	τὰς	ἀρᾱ́ς
κλητική ὦ!		ἀρᾱ́		ἀραί
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ἀρᾱ́
γεν-δοτ	τοῖν		ἀραῖν
1η κλίση, Κατηγορία 'στρατιά' όπως «στρατιά» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ἀρά < → λείπει η ετυμολογία

Ουσιαστικό

ἀρά θηλυκό

1. ευχή, προσευχή
2. κατάρα, ιδιαίτερα θρησκευτική
3. καταστροφή, όλεθρος
4. Ἀρά: η θεά της εκδίκησης και του ολέθρου

Άλλες μορφές

• ιωνικός τύπος : ἀρή

Πηγές

• ἀρά - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ἀρά - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.