ῥύμα

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	τὸ	ῥύμᾰ	τὰ	ῥύμᾰτᾰ
γενική	τοῦ	ῥύμᾰτος	τῶν	ῥυμᾰ́των
δοτική	τῷ	ῥύμᾰτῐ	τοῖς	ῥύμᾰσῐ(ν)
αιτιατική	τὸ	ῥύμᾰ	τὰ	ῥύμᾰτᾰ
κλητική ὦ!		ῥύμᾰ		ῥύμᾰτᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ῥύμᾰτε
γεν-δοτ	τοῖν		ῥυμᾰ́τοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'κτῆμα' όπως «κτῆμα» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ῥύμα < θέμα ῥῠ- < ῥέω. Διαφορετικό το ῥῦμα (αυτό που έλκεται) < ἐρύω.

Ουσιαστικό

ῥύμα ουδέτερο

• ό,τι κυλάει, το ρεύμα, το ρέμα
• ⮡  ῥύμα δακρύων (: ποταμός δακρύων)

Συγγενικά

• (Χρειάζεται επεξεργασία)

Πηγές

• ῥύμα - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ῥύμα - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.