ποιμενίς

Νέα ελληνικά (el)

καθαρεύουσα (κατά την αρχαία κλίση)
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	ποιμενίς	αἱ	ποιμενίδες
γενική	τῆς	ποιμενίδος	τῶν	ποιμενίδων
δοτική	τῇ	ποιμενίδι	ταῖς	ποιμενίσι(ν)
αιτιατική	τὴν	ποιμενίδα	τὰς	ποιμενίδας
κλητική ὦ!		ποιμενίς*		ποιμενίδες
Με βραχύ γιώτα στο θέμα -ίς -ίδος. * Κατά τη Γραμματική του Smyth, η κλητική ενικού χωρίς το -ς
3η κλίση, Κατηγορία 'πατρίς' όπως «πατρίς» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ποιμενίς (μαρτυρείται από το 1871) < ποιμήν, ποιημεν- + κατάληξη θηλυκού -ίς

Ουσιαστικό

ποιμενίς, -ίδος

• θηλυκό του ποιμήν
  1. η βοσκοπούλα

     ≈ συνώνυμα: ποιμένισσα

  2. η κόρη βοσκού

Πηγές

• ποιμενίς σελ.5923 - ⌘ Δημητράκος, Δημήτριος Β. (1964) Μέγα λεξικὸν ὅλης τῆς Ἑλληνικῆς γλώσσης, 1930-1950. 2η έκδοση:1964. Αθήνα: Εκδόσεις: Δομή (15 τόμοι) & επανεκδόσεις, 1η έκδοση:1953 (9 τόμοι) Ελληνική Παιδεία. (συντομογραφίες & συγγραφέων)