ἐφελκίς

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	ἐφελκίς	αἱ	ἐφελκίδες
γενική	τῆς	ἐφελκίδος	τῶν	ἐφελκίδων
δοτική	τῇ	ἐφελκίδῐ	ταῖς	ἐφελκίσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	ἐφελκίδᾰ	τὰς	ἐφελκίδᾰς
κλητική ὦ!		ἐφελκίς*		ἐφελκίδες
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ἐφελκίδε
γεν-δοτ	τοῖν		ἐφελκίδοιν
Με βραχύ γιώτα στο θέμα -ίς -ίδος. * Κατά τη Γραμματική του Smyth, η κλητική ενικού χωρίς το -ς
3η κλίση, Κατηγορία 'πατρίς' όπως «πατρίς» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ἐφελκίς (ελληνιστική κοινή) < αρχαία ελληνική ἐφέλκω (ρήμα). Μορφολογικά αναλύεται σε ἐφ- + ἕλκ(ος) (πρωτοϊνδοευρωπαϊκή *selk-) + -ίς

Ουσιαστικό

ἐφελκίς θηλυκό (ελληνιστική κοινή)

• (ιατρική) εφελκίδα

Πηγές

• ἐφελκίς - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.