ἱεράρχης

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	ἱεράρχης	οἱ	ἱεράρχαι
γενική	τοῦ	ἱεράρχου	τῶν	ἱεραρχῶν
δοτική	τῷ	ἱεράρχῃ	τοῖς	ἱεράρχαις
αιτιατική	τὸν	ἱεράρχην	τοὺς	ἱεράρχᾱς
κλητική ὦ!		ἱεράρχᾰ		ἱεράρχαι
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ἱεράρχᾱ
γεν-δοτ	τοῖν		ἱεράρχαιν
Το δίχρονο φωνήεν της παραλήγουσας είναι βραχύ.
1η κλίση, ομάδα 'στρατιώτης', Κατηγορία 'τοξότης' όπως «τοξότης» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ἱεράρχης < ἱερ- + -άρχης

Ουσιαστικό

ἱεράρχης αρσενικό

• (ελληνιστική κοινή , θρησκεία) ιεράρχης

Πηγές

• ἱεράρχης - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.