καπνοδόχος

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ο	καπνοδόχος	οι	καπνοδόχοι
γενική	του	καπνοδόχου	των	καπνοδόχων
αιτιατική	τον	καπνοδόχο	τους	καπνοδόχους
κλητική		καπνοδόχε		καπνοδόχοι
Κατηγορία όπως «δρόμος» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	καπνοδόχος	οι	καπνοδόχοι
γενική	της	καπνοδόχου	των	καπνοδόχων
αιτιατική	την	καπνοδόχο	τις	καπνοδόχους
κλητική		καπνοδόχε (καπνοδόχο)		καπνοδόχοι
Κατηγορία όπως «διχοτόμος» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

καπνοδόχος (αρσενικό) < (διαχρονικό δάνειο) ελληνιστική κοινή ὁ καπνοδόχος

καπνοδόχος (θηλυκό) < (ελληνιστική κοινή) καπνοδόχη < αρχαία ελληνική καπνοδόκη < καπνός (καπνο- + -δόχος ( < δέχομαι )

Προφορά

ΔΦΑ : /ka.pnoˈðo.xos/

τυπογραφικός συλλαβισμός : κα‐πνο‐δό‐χος

καπνοδόχος σε λειτουργία

Ουσιαστικό

καπνοδόχος θηλυκό (ή αρσενικό)

• αγωγός απαγωγής των αερίων της καύσης και εισδοχής του (απαραίτητου για την καύση) οξυγόνου

Συνώνυμα

• καμινάδα
• (τσιμινιέρα)
• (φουγάρο)

Συγγενικά

• καπνοδοχοκαθαριστής
• → και δείτε τις λέξεις καπνός και δέχομαι

Μεταφράσεις

    καπνοδόχος

αγγλικά : chimney (en) γαλλικά : cheminée (fr) δανικά : skorsten (da)

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

Πτώση	Ενικός		Πληθυντικός
Ονομαστική	ὁ, ἡ καπνοδόχος	τὸ καπνοδόχον	οἱ, αἱ καπνοδόχοι	τὰ καπνοδόχα
Γενική	τοῦ, τῆς καπνοδόχου	τοῦ καπνοδόχου	τῶν καπνοδόχων	τῶν καπνοδόχων
Δοτική	τῷ, τῇ καπνοδόχῳ	τῷ καπνοδόχῳ	τοῖς, ταῖς καπνοδόχοις	τοῖς καπνοδόχοις
Αιτιατική	τὸν, τὴν καπνοδόχον	τὸ καπνοδόχον	τοὺς, τὰς καπνοδόχους	τὰ καπνοδόχα
Κλητική	καπνοδόχε	καπνοδόχον	καπνοδόχοι	καπνοδόχα
Πτώσεις			Δυικός
Ονομαστική-Αιτιατική-Κλητική			καπνοδόχω
Γενική-Δοτική			καπνοδόχοιν

Ετυμολογία

καπνοδόχος < αρχαία ελληνική καπν(ός) + -ο- + -δόχος (δέχομαι)

Επίθετο

καπνοδόχος, -ος, -ον

• ((ελληνιστική κοινή)) που απάγει ή εισάγει καπνό

Συγγενικά

• → δείτε τη λέξη καπνός

Πηγές

• καπνοδόχος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.