μοναχός

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ο	μοναχός	οι	μοναχοί
γενική	του	μοναχού	των	μοναχών
αιτιατική	τον	μοναχό	τους	μοναχούς
κλητική		μοναχέ		μοναχοί
Κατηγορία όπως «ναός» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

μοναχός έξω από μοναστήρι

Ετυμολογία

μοναχός < (ελληνιστική κοινή) μοναχός < αρχαία ελληνική μόνος

Ουσιαστικό

μοναχός αρσενικό (θηλυκό: μοναχή)

• (θρησκεία) αυτός που έχει αποσυρθεί από τα εγκόσμια για να μονάσει και να αφιερωθεί στο θεό, συνήθως ως μέλος μιας κοινότητας ή αδελφότητας που κατοικεί σε μια μονή

Συνώνυμα

• καλόγερος, καλόγηρος
• γέροντας

Συγγενικά

• μοναστικός
• μονάζω
• μοναστήρι (αλλά μονή < μένω)

↓ πτώσεις	ενικός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	ο	μοναχός	η	μοναχή	το	μοναχό
γενική	του	μοναχού	της	μοναχής	του	μοναχού
αιτιατική	τον	μοναχό	τη	μοναχή	το	μοναχό
κλητική		μοναχέ		μοναχή		μοναχό
↓ πτώσεις	πληθυντικός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	οι	μοναχοί	οι	μοναχές	τα	μοναχά
γενική	των	μοναχών	των	μοναχών	των	μοναχών
αιτιατική	τους	μοναχούς	τις	μοναχές	τα	μοναχά
κλητική		μοναχοί		μοναχές		μοναχά
Κατηγορία όπως «καλός» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Επίθετο

μοναχός, -ή, -ό

• που απέμεινε μόνος, δίχως συντροφιά

Άλλες μορφές

• μονάχος

Συγγενικά

• → δείτε τη λέξη μόνος

Μεταφράσεις

    που μένει σε μια μονή

αγγλικά : monk (en), (καθολικισμός) friar (en) γαλλικά : cénobite (fr), frère (fr), moine (fr), père (fr), religieux (fr) ισπανικά : monje (es)

    μόνος

→ δείτε τη λέξη μόνος