Λυκοπολίτης

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	Λυκοπολίτης	οἱ	Λυκοπολῖται
γενική	τοῦ	Λυκοπολίτου	τῶν	Λυκοπολιτῶν
δοτική	τῷ	Λυκοπολίτῃ	τοῖς	Λυκοπολίταις
αιτιατική	τὸν	Λυκοπολίτην	τοὺς	Λυκοπολίτᾱς
κλητική ὦ!		Λυκοπολῖτᾰ		Λυκοπολῖται
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		Λυκοπολίτᾱ
γεν-δοτ	τοῖν		Λυκοπολίταιν
Το δίχρονο φωνήεν της παραλήγουσας είναι μακρό.
1η κλίση, ομάδα 'στρατιώτης', Κατηγορία 'στρατιώτης' όπως «στρατιώτης» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

Λυκοπολίτης < Λυκόπολ(ις) + -ίτης

Ουσιαστικό

Λυκοπολίτης αρσενικό (ελληνιστική κοινή)

• (πατριδωνυμικό) ο κάτοικος της Λυκοπόλεως

Πηγές

• Λυκοπολίτης - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.