αἶσα

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	αἶσᾰ	αἱ	αἶσαι
γενική	τῆς	αἴσης	τῶν	αἰσῶν
δοτική	τῇ	αἴσῃ	ταῖς	αἴσαις
αιτιατική	τὴν	αἶσᾰν	τὰς	αἴσᾱς
κλητική ὦ!		αἶσᾰ		αἶσαι
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		αἴσᾱ
γεν-δοτ	τοῖν		αἴσαιν
Συνήθως στον ενικό.
1η κλίση, ομάδα 'γλῶσσα', Κατηγορία 'γλῶσσα' όπως «γλῶσσα» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

αἶσα < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή ρίζα *h₁eǵ- (*h₂ei- κατά το Bailly), απ' όπου και αἴνυμαι, αἰτέω • Η Ετυμολογία χρειάζεται ανάπτυξη με τεκμηρίωση. Μπορείτε να βοηθήσετε;  

Ουσιαστικό

αἶσα θηλυκό

• η μοίρα, το πεπρωμένο

  ⮡  Διὸς αἴσῃ, ὑπὲρ Διὸς αἶσαν

  ⮡  κατʼ αἶσαν

  ⮡  ὑπὲρ αἶσαν

  ⮡  κακῇ αἴσῃ (Όμηρος, Ιλιάδα', 5 (Ε), 209)

Συγγενικά

• Αἶσα (θεωνύμιο)

Δείτε επίσης

• Αίσα στη Βικιπαίδεια 
• Μοῖρα

Πηγές

• Αἶσα - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• αἶσα - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.
  

*h₂ei- κατά το Bailly 2020