δηϊοτής

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	δηϊοτής	αἱ	δηϊοτῆτες
γενική	τῆς	δηϊοτῆτος	τῶν	δηϊοτήτων
δοτική	τῇ	δηϊοτῆτῐ	ταῖς	δηϊοτῆσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	δηϊοτῆτᾰ	τὰς	δηϊοτῆτᾰς
κλητική ὦ!		δηϊοτής		δηϊοτῆτες
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		δηϊοτῆτε
γεν-δοτ	τοῖν		δηϊοτήτοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'προβλής' όπως «προβλής» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

δηϊοτής < → λείπει η ετυμολογία

Ουσιαστικό

δηϊοτής, -ῆτος θηλυκό

1. η μάχη
2. ο θάνατος

Πηγές

• δηϊοτής - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• δηϊοτής - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.