διάπλασις

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	διάπλασῐς	αἱ	διαπλάσεις
γενική	τῆς	διαπλάσεως	τῶν	διαπλάσεων
δοτική	τῇ	διαπλάσει	ταῖς	διαπλάσεσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	διάπλασῐν	τὰς	διαπλάσεις
κλητική ὦ!		διάπλασῐ		διαπλάσεις
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		διαπλάσει
γεν-δοτ	τοῖν		διαπλασέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

διάπλασις (ελληνιστική κοινή) < αρχαία ελληνική διαπλάσσω, διαπλα- + -σις

Ουσιαστικό

διάπλασις, -εως θηλυκό

• (ελληνιστική κοινή) η διάπλαση

Πηγές

• διάπλασις - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.