διάπλους

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ο	διάπλους	οι	διάπλοι
γενική	του	διάπλου	των	διάπλων
αιτιατική	τον	διάπλου & διάπλουν	τους	διάπλους
κλητική		διάπλου		διάπλοι
Ο τύπος της αιτιατικής ενικού σε -ουν, από την αρχαία κλίση.
Κατηγορία όπως «απόπλους» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

διάπλους < (διαχρονικό δάνειο) αρχαία ελληνική διάπλους, διάπλοος < διά + πλοῦς (πλόος). Συγχρονικά αναλύεται σε διά- + πλους

Ουσιαστικό

διάπλους αρσενικό

• (ναυτικός όρος) η διέλευση θαλάσσιας έκτασης, ή πορθμού με πλωτό μέσο

  ο πρώτος διάπλους του Ατλαντικού έγινε από τον Κολόμβο

Αντώνυμα

• παράπλους

Μεταφράσεις

    διάπλους

γαλλικά : traversée (fr)

Κλιτικός τύπος ουσιαστικού

διάπλους

• αιτιατική πληθυντικού του διάπλους